Συνεχίζεται μέχρι τις 23 Μαϊου
Συνεχίζεται μέχρι την Πέμπτη 23 Μαΐου η εικαστική δράση της καλλιτεχνικής ομάδας Fire Art στο Επταπύργιο που εγκαινιάστηκε στις 9 Μάϊου. Μία έκθεση μνήμης και τιμής στους φυλακισμένους και εκτελεσμένους αγωνιστές που δίνει στον επισκέπτη μία συγκινητική ευκαιρία να αναλογιστεί τις συνθήκες κράτησης των φυλακισμένων και το άδικο αίμα που χύθηκε την περίοδο που το Επταπύργιο λειτουργούσε ως κολλαστήριο και συνήθης τόπος εκτελέσεων.
Η περιήγηση ξεκινά από τα κελιά της απομόνωσης με το ηχητικό έργο «Ψίθυροι, φωνές και μνήμες». Μια πολυφωνία ανθρώπινων εμπειριών των αγωνιστών που «παλεύουν» να επιβιώσουν μέσα στα ανήλιαγα κελιά, αλλά και να δώσουν θάρρος και δύναμη σε όσους μένουν πίσω. Μία σειρά από ηχογραφημένα δραματοποιημένα κείμενα που προέρχονται από προφορικές και γραπτές μαρτυρίες, απολογίες, επιστολές, αποσπάσματα εφημερίδων αλλά και ποιητικά και λογοτεχνικά έργα και συνδυάζονται με πρωτότυπα κείμενα που προέκυψαν μέσα από θεατρικούς αυτοσχεδιασμούς οι οποίοι πραγματοποιήθηκαν και καταγράφηκαν σε βιωματικό εργαστήρι δημιουργικής γραφής.
Επόμενος σταθμός το επισκεπτήριο. Εκεί που βρίσκονται «Αυτοί που περιμένουν», γύψινα εκμαγεία προσώπων που περιμένουν πίσω από τα συρματοπλέγματα του επισκεπτηρίου τους δικούς τους. Για να ακούσουν μία ανθρώπινη φωνή από τον έξω κόσμο, εκτός από τις φωνές από τις κάργιες. Το έργο συνοδεύεται επίσης από ηχογραφημένα δραματοποιημένα κείμενα που «ζωντανεύουν» με ποιητικό τρόπο, τις μνήμες του επισκεπτηρίου.
Στο παρατηρητήριο έχει στηθεί ένα κολλάζ από εφημερίδες εκείνης της περιόδου, το οποίο συνοδεύεται από ιστορικά στοιχεία και ήδη από εκεί ψηλά μπορεί κάποιος να δει το επόμενο έργο με τίτλο «Μνήμη καίουσα». Παπαρούνες της λησμονημένης άνοιξης, της φυλακής των αγώνων, σαν να έχουν φυτρώσει ανάμεσα στους τάφους των εκτελεσμένων, κόκκινες παπαρούνες όπως το αίμα, αλλά και το πάθος για ζωή. Σε έναν λευκό τοίχο, φιγούρες ανθρώπων σηματοδοτούν εκείνους που λείπουν, εκείνους που χάθηκαν. Ενώ μία πλάκα με μισοσβησμένα γράμματα, καλεί τον επισκέπτη να συμπληρώσει τα ονόματα των εκλιπόντων.
Ανεβαίνοντας στην αίθουσα διδασκαλίας, η επίσκεψη στην έκθεση ολοκληρώνεται, με την αναβίωση της ιστορίας της Σεβαστής και της Νίτσας, η ιστορία του νυφικού που φόρεσε πρώτα η Σεβαστή για να πάει για εκτέλεση και μετά η Νίτσα που εκτελέστηκε τελικά αντί για την Σεβαστή. «Σε ποιον θάνατο πήγες» είναι ο τίτλος του έργου, μία εγκατάσταση με ένα κρεμασμένο νυφικό και ένα γλυπτό με τα ρούχα που άφησε πίσω της η Νίτσα Παπαδοπούλου και κανείς ποτέ δεν αναζήτησε. Στον ίδιο χώρο προβάλλεται video art με την αφήγηση αυτής της ιστορίας.
Η έκθεση είναι επισκέψιμη καθημερινά εκτός Τρίτης, 10 π.μ. – 1 μ.μ. και 5 μ.μ. – 7 μ.μ. με το εισιτήριο εισόδου στο μνημείο.
Διοργάνωση: Fire Art
Συνδιοργάνωση: Υπουργείου Πολιτισμού, Εφορεία Αρχαιοτήτων Πόλης Θεσσαλονίκης
Υποστήριξη: Επιτροπή για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη Θεσσαλονίκης, Ελληνοκουβανικός Σύνδεσμος Φιλίας και Αλληλεγγύης Θεσσαλονίκης
