Ο αντιδήμαρχος Περιβάλλοντος Καθαριότητας και πρόεδρος του Ποντιακού Συλλόγου Καλλιθέας Συκεών Αντώνης Σαουλίδης σχολιάζει την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων από τον Αμερικανό Πρόεδρο
Την ιστορική αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων από τις Ηνωμένες Πολιτείες, 106 ολόκληρα χρόνια μετά τη διάπραξη αυτού του εγκλήματος, σχολιάζει ο αντιδήμαρχος Περιβάλλοντος, Καθαριότητας και Διαχείρισης Απορριμμάτων και πρόεδρος του Ποντιακού Συλλόγου Καλλιθέας Συκεών Αντώνης Σαουλίδης.
Όπως αναφέρει σε ανάρτησή του είναι ένα γεγονός μεγάλης πολιτικής σημασίας και μια δικαίωση των Αρμενίων για τον αγώνα τους.
Ο κ. Σαουλίδης σημειώνει ότι η πορεία των Αρμενίων για την αναγνώριση της Γενοκτονίας πρέπει να αποτελέσει πεδίο δόξης λαμπρό για τον ποντιακό ελληνισμό. Υπογραμμίζει ότι ο οργανωμένος ποντιακός χώρος πρέπει αφενός να κερδίσει την μάχη σε επιστημονικό και ακαδημαϊκό επίπεδο, αφετέρου να συνεργαστεί με την ελληνική διασπορά.
Αναλυτικά η ανάρτηση του Αντώνη Σαουλίδη:
Εμείς αδέρφια μου, οι Έλληνες του Πόντου, τι κάνουμε;
Η επικείμενη αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων από τον Πρόεδρο Μπάιντεν είναι ένα γεγονός μεγάλης πολιτικής σημασίας. Είναι όμως και μια δικαίωση των Αρμενίων για τον δύσκολο αυτό αγώνα τους. Ο δρόμος για την αναγνώριση δεν ήταν εύκολος.
Ιδιαίτερα αν αναλογιστούμε, ότι το μεγαλύτερο ποσοστό των επιζήσαντων της Γενοκτονίας, δεν εγκαταστάθηκε στο αρμένικο εθνικό κράτος ( της τότε Σοβιετικής Ένωσης) αλλά στις ΗΠΑ και άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Το γεγονός αυτό οι Αρμένιοι το μετέτρεψαν σε πλεονέκτημα, καθότι αγωνίστηκαν ως μέλη των κοινωνιών ισχυρών κρατών για την αναγνώριση αυτού του ειδεχθούς εγκλήματος της Οθωμανικής Τουρκίας.
Επιπλέον οι Αρμένιοι φρόντισαν να κερδίσουν πρώτα την μάχη σε επιστημονικό και ακαδημαϊκό επίπεδο πριν κινητοποιηθούν πολιτικά. Ούτε αυτό ήταν εύκολο, καθώς και χρόνος χρειάστηκε και άλλοι πόροι.
Η υπόθεση τους όμως δικαιώνεται πια όλο και περισσότερο και σύντομα θα είναι ένα γεγονός το οποίο θα φέρνει τους θύτες σε όλο και πιο δύσκολη θέση. Όλη αυτή η πορεία πρέπει να αποτελέσει πεδίο δόξης λαμπρό για τον ποντιακό ελληνισμό.
Όσο βασιζόμαστε στην Ελληνική Πολιτεία, η οποία την Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, την αντιμετωπίζει ως ελληνοτουρκική διαφορά υπό το πρίσμα των άλλοτε φιλικών και άλλοτε όχι σχέσεών μας με την Τουρκία, ο αγώνας μας δεν θα έχει το ποθούμενο αποτέλεσμα.
Ο οργανωμένος ποντιακός χώρος πρέπει αφενός να κερδίσει την μάχη σε επιστημονικό και ακαδημαϊκό επίπεδο, αφετέρου να συνεργαστεί με την ελληνική διασπορά.
Μόνο τότε έχουμε ελπίδες. Το ελλαδικό κράτος θα ακολουθήσει, θέλοντας και μη. Γιατί ούτε η δύναμη μας λείπει, ούτε οι πόροι που χρειάζονται.
Η θέληση όμως;;;;;;;
