Η δημοτική παράταξη απέστειλε αναλυτικό αίτημα με ερωτήματα προς τις αρμόδιες αντιδημαρχίες με σκοπό την απόκτηση καλύτερης εικόνας και τον εντοπισμό ζητημάτων
Στο θέμα της σχολικής στέγης στον δήμο Παύλου Μελά αναφέρεται η δημοτική παράταξη «Λαϊκή Συσπείρωση» με επικεφαλής τον Μάριο Παλάντζα, τονίζοντας πως δεν υπάρχει ολοκληρωμένο σχέδιο αναβάθμισης των σχολείων με κρίσιμα ερωτήματα όπως της πολιτικής προστασίας και της ασφάλειας ζωής.
Η δημοτική παράταξη κάνει λόγο για φαινόμενα συγχρωτισμού και τμήματα όπου ο αριθμός των μαθητών ξεπερνά τους 20.
Αναλυτικά η ανακοίνωση της δημοτικής παράταξης:
«Η Λαϊκή Συσπείρωση θέτει σε προτεραιότητα το ζήτημα της σχολικής στέγης, καθώς βρίσκεται σε άμεση συνάρτηση με τις λαϊκές ανάγκες και την διασφάλιση της εκπαιδευτικής διαδικασίας και μόρφωσης για τα παιδιά όλων των λαϊκών οικογενειών.
Στο πλαίσιο αυτό απέστειλε αναλυτικό αίτημα με ερωτήματα προς τις αρμόδιες αντιδημαρχίες με σκοπό την απόκτηση καλύτερης εικόνας και τον εντοπισμό ζητημάτων. Προκύπτει ότι το ζήτημα της σχολικής στέγης είναι εκρηκτικό και παραμένει αχαρτογράφητο σε ένα πολύ μεγάλο μέρος του. Δεν υπάρχει ολοκληρωμένο σχέδιο αναβάθμισης της σχολικής στέγης στο Δήμο με επίκεντρο τα κρίσιμα ζητήματα, όπως αυτό της πολιτικής προστασίας και της ασφάλειας της ζωής. Ενδεικτικά ως στοιχεία μπορούμε να αναφέρουμε τα εξής:
Υπάρχουν 98 σχολικές μονάδες για μόνο 82 σχολικά κτίρια. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να δημιουργούνται φαινόμενα συγχρωτισμού σε μια σειρά συστεγασμένες σχολικές μονάδες, όπως π.χ. το 1ο ΓΕΛ και το 1ο Γυμνάσιο Ευκαρπίας. Υπάρχουν δεκάδες τμήματα που ο μαθητές είναι πάνω από 20 στην τάξη, στοιβαγμένοι ο ένας πάνω στον άλλον ή παιδιά που κάνουν μάθημα σε υπόγειες και πλαστικές αίθουσες.
Σε κανένα σχολικό κτίριο δεν έχει προχωρήσει ο προσεισμικός έλεγχος, ούτε το πρώτο στάδιο του, που είναι ο οπτικός έλεγχος. Ο Δήμος αναμένει χρηματοδότηση μόνο για τις 26 από τις 98 σχολικές μονάδες που αφορά μόνο τα πρώτα στάδια του προσεισμικού ελέγχου και χωρίς αυτό να συνεπάγεται προφανώς με άμεσες ενέργειες για την στατική επάρκεια των κτιρίων.
Τα σχολικά κτίρια δεν διαθέτουν ή έχουν ελλιπή μέσα πυροπροστασίας, και όσα πυροσβεστικά συστήματα υπάρχουν δεν έχουν συντηρηθεί από τις σχολικές επιτροπές.
Οι κρατικοί αυτοτελείς πόροι (ΚΑΠ) δεν φθάνουν για την κάλυψη των δαπανών συντήρησης των σχολικών κτιρίων και γίνεται δέσμευση πόρων από άλλα τεχνικά προγράμματα για να καλυφθούν ορισμένες ελάχιστες ανάγκες με αναφορά ορισμένα σχολικά κτίρια και όχι το σύνολο.
Η πλειοψηφία των κτιρίων δεν διαθέτουν καν οικοδομική άδεια, ενώ υπάρχουν σχολικά κτίρια για τα οποία δεν έχουν ανευρεθεί κα στοιχεία φακέλων αδειοδότησης στην Πολεοδομία.
Δεν έχει προχωρήσει καμία ενέργεια αποκατάστασης πολεοδομικής νομιμότητας για να αποκατασταθούν οι αυθαιρεσίες (π.χ. αλλαγή των υπογείων σε σχολικές αίθουσες κλπ.) που έχουν γίνει διαχρονικά.
Το τμήμα σχολική στέγης του Δήμου στελεχώνεται μόνο από 2 υπαλλήλους (!), αποτέλεσμα της πολιτικής υποστελέχωσης και διεύρυνση των ελαστικών μορφών εργασίας στην Τοπική Διοίκηση με ευθύνη διαχρονικά όλων των αστικών κυβερνήσεων και στήριξη των δημοτικών διοικήσεων.
Η έλλειψη επαρκών χώρων για την εκτέλεση της εκπαιδευτικής διαδικασίας σύμφωνα με τα πρωτόκολλα ασφάλειας και υγιεινής κατά της πανδημίας του κορονοϊού, γίνεται εκρηκτική με την μεγάλη έλλειψη καθαριστριών στο Δήμο. Η κυβέρνηση αντί να αυξήσει τις προσλήψεις, στο Δήμο εργάζονται 39 καθαρίστριες λιγότερο σε σχέση με πέρσι (!).
Κερασάκι στην τούρτα οι συγχωνεύσεις των τμημάτων με τις οποίες τα παιδιά θα στοιβαχτούν σε 27άρια και 28άρια τμήματα κ.ά. Τώρα χρειάζεται γενναία κρατική χρηματοδότηση και στελέχωση με μόνιμο, σταθερό και εξιδεικευμένο προσωπικό στις αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες (σε Δήμους και Περιφέρειες) για να προχωρήσουν με ευθύνη του κράτους η ανέγερση επαρκών, ασφαλών και σύγχρονων σχολικών κτιρίων σε όλες τις περιοχές του Δήμου, να εκδοθούν οικοδομικές άδειες για όλες τις σχολικές μονάδες, να ξεκινήσουν και να ολοκληρωθούν άμεσα όλες οι διαδικασίες προσεισμικού ελέγχου και η ενίσχυση/ αποκατάσταση σχολικών κτιρίων όπου κρίνεται απαραίτητο, να εφαρμοστούν ολοκληρωμένα συστήματα πυρασφάλειας.
Τα πανηγύρια της Διοίκησης για ανέγερση νέων σχολικών κτιρίων ρίχνουν σκόνη σε αυτή την σκληρή πραγματικότητα. Οι όποιες σχολικές μονάδες ανεγερθούν θα είναι μια σταγόνα στον ωκεανό, καθώς ο αριθμός των νέων σχολικών κτιρίων δεν θα λύσει το πρόβλημα της αποσυμφόρησης του μαθητικού δυναμικό κτιρίου, ενώ τα νέα σχολικά κτίρια θα προχωρήσουν με την μορφή σύμπραξης δημοσίου και ιδιωτικού τομέα. Με τον τρόπο αυτό, η σχολική στέγη γίνεται βορά στα νύχια του κέρδους του ιδιώτη που θα αναλάβει ως ιδιοκτησία του το σχολείο και θα το διαχειρίζεται κατά βούληση του. Ζητήματα τα οποία πρέπει να είναι αποκλειστικά υπό κρατική ευθύνη, όπως η πολιτική προστασία θα είναι πια στην αρμοδιότητα του ιδιώτη (αντισεισμική θωράκιση, πυροπροστασία κλπ.) και θα γίνονται στην λογική κόστους – οφέλους!
Επίσης, οι Σχολικές επιτροπές καλούνται να πληρώσουν υπέρογκα ποσά για λειτουργικά έξοδα όπως το ρεύμα και όχι μόνο, καθώς οι κοινοπραξίες έχουν βάλει πχ. προβολείς που είναι αναμμένοι όλο το 24ωρο για να γλιτώνει η κοινοπραξία κόστη φύλαξης. Το ίδιο το σωματείο των εργαζομένων που εργάζεται στις «Κτιριακές Υποδομές» που είναι υπεύθυνες για την ανέγερση των σχολικών κτιρίων και άλλων δημόσιων κτιρίων αναφέρει ότι το κόστος κατασκευής είναι πολλές φορές ανεβασμένο με την εμπλοκή των ιδιωτών.
Η ανέγερση των σχολικών κτιρίων πρέπει να γίνει μέσω του του κράτους και των Κτιριακών Υποδομών (ΚΤΥΠ), το οποίο πρέπει να αναλάβει αποκλειστικά την έγκαιρη απαλλοτρίωση οικοπέδων, μελέτη, δημοπράτηση, επίβλεψη κατασκευής και τον εξοπλισμό των σχολείων με ίδια μέσα και προσωπικό.Δίπλα στα ζητήματα της σχολικής στέγης έρχονται να προστεθούν η «κατηγοριοποίηση» των σχολείων, η εφαρμογή της ελάχιστης βάσης εισαγωγής, η «τράπεζα» θεμάτων, η «αυτόνομη» σχολική μονάδα κ.ά. Όλα αυτά κάνουν ένα σχολείο πιο ταξικό, για λίγους και εκλεκτούς με το κράτος να απαλλάσσεται προοπτικά ακόμα και με την ευθύνη του από το μέτωπο της παιδείας, με την τελευταία να μετατρέπεται σε «ατομική ευθύνη» για την κάθε λαϊκή οικογένεια.
Οι μαθητές, οι σύλλογοι γονέων και το διδακτικό προσωπικό πρέπει να βγουν μπροστά και να διεκδικήσουν αγωνιστικά με κριτήριο τις δικές τους ανάγκες. Να θέσουν ένα ενιαίο αγωνιστικό πλαίσιο κόντρα στους αντιλαϊκούς σχεδιασμούς της κυβέρνησης και την ανοχή των δημοτικών διοικήσεων. Να βάλουν μπροστά την κατάργηση όλου του νομοθετικού πλαισίου που κάνει το σχολείο ακόμα πιο ταξικό! Να αναπτυχθεί ένας αγώνας που θα έχει στο επίκεντρο την διασφάλιση της εκπαιδευτικής διαδικασίας με ανοιχτά και ασφαλή σχολεία!».
Αναδημοσίευση από το τ.55 “Αιχμηρά”
