Βασίλης Μόραλης: Στην απλότητα βρίσκεται η χαρά της ζωής

Είναι δημιουργός κοσμημάτων με συμμετοχή σε διεθνείς επιδείξεις μόδας

Δέκα ερωτήσεις αναζητούν δέκα σύντομες απαντήσεις. Πρόσωπα της Θεσσαλονίκης, από όλους τους χώρους, μοιράζονται με τους αναγνώστες της εφημερίδας «Karfitsa» πτυχές της ζωής τους και αδημοσίευτες φωτογραφίες σε μια διαφορετική – μίνι συνέντευξη.

Ο Βασίλης Μόραλης είναι καλλιτέχνης. Δημιουργός κοσμημάτων με συμμετοχή σε διεθνείς επιδείξεις μόδας και άνθρωπος γεμάτος συναισθήματα. Η ζωή του θα μπορούσε να είναι ταινία, καθώς από παιδί κουβαλούσε την ταμπέλα του «κατά φαντασίαν ασθενή» μέχρι που διαγνώστηκε με τη νόσο Wilson, μια σπάνια γενετική πάθηση. Δεν το βάζει, όμως, κάτω. Και συνεχίζει να δημιουργεί… Για ρίξτε κι εσείς μια ματιά στο www.vassilismoralis.com και σίγουρα θα εντυπωσιαστείτε!

Πόση φαντασία χρειάζεται ένα κόσμημα;

Τόση, όση απαιτείται για να επιτρέψουμε την καρδιά μας να εκφράζεται. Πέρα από τη φαντασία, χρειάζεται να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να δημιουργήσει χωρίς να έχουμε προσδοκίες.

Ποιο υλικό αγαπάτε περισσότερο;

Το αλουμίνιο. Είναι οικολογικό, μαλακό σαν μετάξι και ελαφρύ σαν βαμβάκι. Με βοηθάει να δημιουργήσω μεγάλες φόρμες χωρίς να είναι απαγορευτικές στο να φορεθούν και φυσικά, οικονομικά, εάν κάποιος επιθυμεί να τις αγοράσει.

Τι νιώθετε όταν βλέπετε γυναίκες να φορούν δημιουργίες σας;

Μεγάλη χαρά.. ως καλλιτέχνης και δημιουργός νιώθω ότι το έργο μου ολοκληρώνεται όταν φτάσει στον αποδέκτη του. Τότε, μόνο, ολοκληρώνεται η δημιουργία.

Υπάρχει κάποιο κόσμημα στο οποίο έχετε ιδιαίτερη αδυναμία;

‘Εχω αδυναμία σε κάποια κοσμήματα,, τα οποία όμως περισσότερο θα τα χαρακτήριζα ως γλυπτά. Είναι κοσμήματα πιο εικαστικά, αυτά που φοράνε στις επιδείξεις μόδας.

Διαγνωστήκατε με τη νόσο Wilson. Κάποιοι θα επέλεγαν να το κρατήσουν μυστικό…

Ευτυχώς δεν είμαι ένας από αυτούς… όταν διαγνώστηκα, ένιωσα πολύ μοναξιά. Μέσα από τις συνεντεύξεις είδα ότι είναι ωφέλιμο να μιλάμε. Νιώθω ότι επικοινωνώντας, ίσως, βοηθηθεί ένας συνάνθρωπος μου κι αυτό μου αρκεί.

Πόσο επηρέασε, όμως, τη ζωή σας;

Πάρα πολύ. Κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις, τα θετικά και τα αρνητικά. Επιλέγω να μένω στα θετικά και να εκτιμώ τη μέρα που ξημέρωσε και βγήκε ο ήλιος. Η ζωή είναι ένα δώρο.

Ποιοι στάθηκαν στο πλευρό σας σε όλη αυτή την περιπέτεια;

Η οικογένεια μου, η γιατρός μου, Γεωργία Ξηρομερήσιου, που είναι επίκουρος καθηγήτρια Νευρολογίας στο πανεπιστήμιο της Λάρισας και οι φίλοι μου. Εχω καλούς φίλους και κάθε ένας που έρχεται στη ζωή μου αφήνει ένα αποτύπωμα.

Υπάρχει τελικά κάτι που μπορεί να σταματήσει τα όνειρα ενός ανθρώπου;

Ναι, υπάρχει. ‘Οταν ο άνθρωπος επιλέγει να μην ονειρεύεται. Είμαστε μεγάλα παιδιά. Στην απλότητα βρίσκεται η χαρά της ζωής.

Αν ήταν κόσμημα η Θεσσαλονίκη τι θα ήταν;

Νομίζω θα ήταν ήλιος. ‘Εχει κάτι φωτεινό η πόλη μας, αυτή τη χαρά να περπατάς στην παραλία και να σε λούζει ο ήλιος.

Υπάρχει ανεκπλήρωτο όνειρο;

Δεν έχω… Ζω ένα όνειρο. ‘Ολα τα αντιμετωπίζω ως όνειρο μέσα στη δυσκολία που βιώνω. Είμαι ανοιχτός στη ζωή και αυτή είναι γεμάτη εκπλήξεις, άλλες χαρούμενες άλλες δυσάρεστες, αλλά πάντα κάτι έχει να σου δώσει. Οχι ως μάθημα και εκπαίδευση αλλά ως ζωή.

Πηγή: Από την έντυπη έκδοση της εφημερίδας Karfitsa